بهای نفت اخیرا وارد آنچه به «بازار خرس‌ها» معروف است شد؛ اصطلاحی برای معرفی هر کالایی که قیمتش 20 درصد کاهش می‌یابد. بعد از آنکه بهای نفت به سطح کمتر از شصت دلار رسید و این سطح برای تولیدکنندگان «دردآور» است به خصوص با رسیدن نیمه دوم سال که بودجه‌های کشورها بسته می‌شود، کشورهای صادر کنند نفت(اوپک) به تکاپو افتادند تا مانع ریزش قیمت‌ها بشوند. مثل همیشه در چنین شرایط دشواری، سعودی به این دلیل که سنگین‌ترین وزن در بازار و سازمان را دارد آغاز کننده بود. خبرگزاری بلومبرگ روز پنجشنبه به نقل از یک مقام سعودی نوشت که پادشاهی با تولیدکنندگان شروع به جست‌وجوی راهی برای پیش‌گیری از سقوط قیمت‌ها کرد و اجازه چنین کاری را نمی‌دهد. پادشاهی (هرچند نقل قول از منابع نزدیک است) اعلام کرد، براساس توافق صورت گرفته در ماه سپتامبر دست به کاهش سهمیه نفت اختصاص یافته خریداران به مقدار 700 هزار بشکه در روز خواهد زد تا میزان صادراتش به7 میلیون بشکه در روز برسد. خریداران شرکت آرامکوی سعودی در ایالات متحده ماه آینده شاهد کاهش 300 هزار بشکه در سهمیه روزانه خود خواهند بود در حالی که سهمیه مشتریان آسیایی کاهش چندانی نخواهد یافت. این اظهارات به بازار از جهت ذخایر گونه‌ای آرامش داد و روز پنجشنبه موجب تقویت بها شد، اما این حمایت چندان طول نخواهد کشید زیرا بازار بیش از آنکه درگیر اخبار بیرون آمده از اوپک باشد، درگیر اخبار مربوط به جنگ تجاری با چین است. بازار نگران تقاضا است و نه عرضه چرا که دومی هنوز از سوی کشورهای عضو «اوپک» به صورت داوطلبانه یا غیر داوطلبانه رو به کاهش است با توجه به کاهش تولید نفت ونزوئلا، ایران و سعودی. براساس گزارش ماهانه آژانس بین‌المللی انرژی که دیروز(جمعه) منتشر شد، تولید سعودی در ماه جولای به میزان 120 بشکه در روز کاهش یافت در حالی که تولید نفت ایران به مقدار 50هزار بشکه و ونزوئلا 60 هزار کاهش داشتند. با این حال به دلیل گزارش آژانس بین المللی انرژی وضعیت مه‌آلود بر بازار تقاضا باز حاکم شد که در آن گفته شده بود پیش بینی تقاضا در سال جاری شکننده است و بدتر از زمان بحران مالی جهانی است که سال 2008 بازارها را درهم کوبید. به گزارش آژانس، تقاضای نفت در پنج ماه گذشته با مقدار 520 هزار بشکه در روز به شکل ناچیزی رشد کرد. آژانس بین المللی انرژی پیش بینی کرده بود تقاضای نفت در سال آینده به میزان1.3در صد کاهش می‌یابد. با جنگ تجاری میان چین و ایالات متحده پیش بینی‌ها بیشتر منفی خواهد بود. اما در این بین مایه دلگرمی -هرچند بسیار کم رنگ- وجود دارد و آن اینکه تقاضای نفت در چین در نیمه اول سال جاری به مقدار نیم میلیون بشکه در روز افزایش یافت و این بیش از پیش بینی آژانس بین المللی انرژی در ماه قبل بود که 245 هزار بشکه در روز بود. آژانس پیش بینی می‌کند که رشد تقاضا برای سراسر سال2019 به مقدار روزانه نیم میلیون خواهد بود، اما سال آینده به میزان 285 هزار بشکه افزایش می‌یابد. در مقابل این رشد منفی در تقاضا، آیا «اوپک» می‌تواند روند قیمت‌ها را تصحیح کند و مانع سقوط آنها بشود؟ به نظر من خیال نکنید «اوپک» گزینه‌های زیادی دارد تا وقتی که حالت نامعلومی اطراف تقاضا را گرفته باشد. اما اکنون فقط یک گزینه دارد و آن هم کاهش عرضه بیش از تقاضا است تا بازار به توازن برسد و نفت اضافی بالاتر از تقاضای «شکننده» وجود نداشته باشد. اما بقیه کشورهای اتحاد «اوپک+» مانند «اوپک» به بازار نگاه می‌کنند؟ این چندان روشن به نظر نمی‌رسد و باید تا ماه آینده صبر کنیم، وقتی که کمیته وزارتی برای کنترل تولید در ابوظبی پایتخت امارات جلسه بگیرد و آنجا خواهیم دید که اتحاد آماده پیوستن به تلاش‌های «اوپک» خواهد بود. یک مغالطه وجود دارد در اینکه «اوپک» فقط خواستار بالا بردن بهای نفت است. ظاهر چنین است اما قیمت‌ها به دلیل اختلال در میزان عرضه و تقاضا کاهش می‌یابند. جایی که تقاضا به دلیل سیاست‌های ایالات متحده در مقابل شرکای تجاری‌اش کاهش می‌یابد و «اوپک» نمی‌تواند کاری بکند جز اینکه با کاستن از مقدار عرضه، بازار را متوازن سازد و این دخالت در قیمت‌ها نیست بلکه همراه شدن با تغییرات بازار است حتی اگر قیمت‌ها انگیزه و محرک اصلی باشند.