طی 24 ساعت اسرائیل به سه کشور حمله کرد؛ از عقربا در جنوب دمشق، شهر عراقی القائم در مرز با سوریه همچنین حومه جنوبی پایتخت لبنان. درست است که اینها عملیات نظامی محدودی هستند و ابزار هواپیماهای بدون سرنشین را به کار برد، اما این گام تحولی سیاسی و جنگی مهمی محسوب می‌شود که تاکنون به این وسعت و جسارت نبوده است. در زمانی که جنگنده‌های اسرائیلی(پهپادها) در فضا می‌غرند و ایران را هدف قرار می‌دهند، همزمان ماهواره‌های ساخت امریکا کشتی‌های ایرانی ازجمله نفتکش‌ها را تعقیب می‌کنند، آنها در دریاها به مخمصه می‌اندازند و همه بنادری را که درآنها پهلو می‌گیرند، رصد می‌کنند. به این اضافه باید کرد فهرست افراد و شرکت‌های تحت تعقیبی که با ایران داد و ستد دارند. کسانی که می‌گویند تنش افزایی اسرائیلی وضعیتی انتخاباتی و ساخته نتانیاهو است که به دنبال انتخاب شدن مجدد است، این بخشی از انگیزه‌های پشت حملات سه‌گانه است. گرایش اسرائیل به سمت جنگ‌ها در حقیقت جزئی از استراتژی منطقه‌ای آن کشور است که براساس حمله به ایران و ملیشیای آن قرار دارد و برخاک سوریه همچنین عراق متمرکز است و بیش از یک سال است که آغاز شده. این عملیات تلاویو را به جایگاه بازیگر منطقه‌ای نشاند که دیگر در چارچوب جنگ عربی-اسرائیلی جای نمی‌گیرد و از آن فراتر رفته است. این تحرکات اسرائیلی به نظر می‌رسد از کتاب‌های استراتژی عالیه این کشور است و بازی انتخاباتی نیست. به دلیل همین برنامه‌ها اسرائیل به ضلعی مهم در معادله بین‌المللی تبدیل شد که هدفش محاصره اقتصادی، مالی و نظامی ایران و به عقب راندن آن پس از توسعه یافتنش براثر توافق هسته‌ای است؛ بگذریم از ماجراجویی‌های خارجی‌ خود آن کشور. اسرائیل در مقابل تهدیدهای ایرانی ایستاد و هنوز دو روز از فتوای یکی از مردان دین ایران نگذشته بود که درآن عراقی‌ها را به حمله به حضور امریکایی در عراق تشویق می‌کرد، پهپاد اسرائیلی ضربه دیگری بر «الحشد الشعبی» عراقی تابع ایران وارد ساخت و انبارهای اسلحه‌اش را که در مرز سوریه ایجاد شده بود، بمباران کرد. اسرائیلی‌ها بیانیه صادر نکردند تا این قهرمانی حملات به القائم عراق و حومه لبنانی را به خود نسبت دهند، اما همه می‌دانند که این کار آنهاست و اثر انگشت‌شان پیدا. حملات آن قدر گسترده نبودند که ایران و ملیشیای مسلحش در منطقه را شکست بدهند، اما نقش نظامی بازی می‌کنند و همچنین اثر روانی بزرگی علیه ایران و متحدانش خواهند داشت. آنها را در مقابل هواداران‌شان در منطقه و داخل ایران به مخمصه می‌اندازد. ایران به دلیل برتری کشور یهودی نمی‌تواند با همان قدرت به اسرائیل پاسخ بدهد بی آنکه هزینه‌ای گران‌تر بپردازد. اما در مقابل میلیون‌ها فردی که اخبار را شنیدند، رهبری ایران چاره‌ای جز تکذیب دروغین نداشت تا از تنگنای رسانه‌ای بیرون بیاید. کاری که محسن رضایی یکی از فرماندهان «سپاه پاسداران» انجام داد. او در سخنانی رو به مردم ایران و برخلاف اعلام رسمی دولت سوریه که به آن حادثه اعتراف کرد و ادعا کرد که اسرائیل حمله‌ای در سوریه نکرده است. رهبر «حزب الله» به این حملات اعتراف کرد اما از سخن گفتن درباره تلفات فرماندهان ایرانی طفره رفت. پیروزی برایران امکان پذیر است اگر فشارها برآن ادامه یابند، با هدف قرار دادن بازوهای مسلحش در منطقه و فروش نفت و خریدهایش به دلار با تلاش بی وقفه بر اصرار و رصدش در طولانی‌ترین زمان ممکن.