محافل روسی، تحولات در سوریه در پی تشدید اختلافات داخلی میان طرف‌های مراکز ثقل تصمیم‌گیری از یک طرف و هجمه رسانه ای که اخیراً گسترش یافته و به حمله مستقیم به ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور سوریه منجر شده را رصد کردند. کارشناسان در گفتگو با «الشرق الاوسط» معتقدند که لحن اظهارات خالد العبود عضو مجلس سوریه که از عذرخواهی از مسکو امتناع کرده‌است، و همچنین اظهارنظرهایی که توسط شخصیت‌های برجسته در تأیید آنه صورت گرفته‌است، بیانگر این ادعا است که این پیام‌های رسانه ای مورد تأیید طرف‌هایی در رهبری سوریه است. به گفته این کارشناسان، هدف آنها از این پیام‌ها ارسال پیام به داخل سوریه است مبنی بر اینکه دمشق «در پاسخ» به حملات شدید مسکو علیه بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه اقدام کرده‌است. العبود در صفحه فیس بوک خود در مقاله جدیدی بر مواضع قبلی خود تأکید کرد و یادآور شده که سوریه حق دارد به کارزارهای تبلیغاتی علیه خود پاسخ دهد. وی همچنین با اشاره به استحکام ائتلاف با «ایران - حزب الله» اضافه کرد: این اتحاد همان عاملی بود که موفق شد با اوضاع در سوریه روبرو شود، نه روسیه که با هدف مداخله نظامی در زمان‌های بعدی «به دنبال دستیابی به منافع خود بود». قابل توجه است که در این پیام نوعی با حمایت مهدی دخل الله، وزیر پیشین و چهره ای نزدیک به اسد مواجه شد، به طوری که در این باره نوشت، مقاله قبلی العبود که حامل حمله تند و تهدیدات علیه پوتین بود، بیانگر «یک پدیده مثبت است زیرا نشان دهنده گسترش آزادی بیان است و هر سوری حق دارد هر آنچه می‌خواهد بگوید». مسکو با اینکه در مورد آخرین تحولات و پیام‌های رسانه ای متقابل سکوت اختیار کرده‌است، اما کارشناسان روسی گفتند که کمپین رسانه ای روسی «به دلیل موانعی که گسترش فساد در مقابل توسعه حجم همکاری‌های اقتصادی دوجانبه و جلوگیری از فعالیت مستقیم شرکت‌های روسی ایجاد کرده و نارضایتی بخش خاصی از بازرگانان را نشان داد». آنها اما تأکید کردند که این کارزار در نتیجه «خشم فزاینده روسیه از تعلل رژیم در اجرای بسیاری از مزایا، از جمله کمیته قانون اساسی و همچنین تلاش آن برای جلوگیری از اجرای توافق‌های روسیه و ترکیه» به سرعت جنبه‌های سیاسی به خود گرفت. این منابع اظهار کردند که پس از اتمام اپیدمی کرونا، تحولات بارزتری در دوره آتی پدیدار خواهد شد، زیرا «روسیه در حال حاضر مقابله با این بیماری همه گیر را در اولویت خود قرار داده‌است». این تحولات با ظهور اظهارنظرهایی همزمان شده که مبنی بر اینکه هر آنچه در دوره اخیر حملات رسانه ای در روسیه علیه رژیم رخ داده «نشان دهنده تبلور این اعتقاد در نخبگان روسی است که دیگر چاره ای برای اجرای قطعنامه (۲۲۵۴) با تمام جزئیات و سه بند آن در رابطه با انتقال سیاسی، قانون اساسی و انتخابات وجود ندارد». با توجه به این اظهارنظرها، تجربه عملی نشان داد که اتخاذ مسیر قانون اساسی به تنهایی، که مسکو نیز به آن تکیه کرده است، به دلیل موانعی که توسط تندروها در هر دو طرف دولت و مخالفان تحمیل شده، موفق نبوده و خروج از این حلقه بسته بدون بازگشت به پرونده انتقال سیاسی امکان‌پذیر نیست، که لزوماً به معنای سرنگونی رژیم یا اعلام پیروزی مخالفان نیست، بلکه همان‌طور که در قطعنامه بین‌المللی تصریح شده‌است، باید به یک فرمول مشترک بین رژیم و مخالفان دست یافت. نکته قابل توجه این بود که مقالاتی که عصبانیت در دمشق را برانگیخت، مستقیماً با تأکید بر مطالعه چندین سناریو، بر بازگشت به اجرای کامل قطعنامه ۲۲۵۴ متکی هستند. همزمان اظهارات جدیدی در مطبوعات روسیه دربارهٔ حملات اخیر اسرائیل در سوریه به وجود آمده‌است که ابعاد وسیع تر و فعال تری به خود گرفته‌است. رسانه‌های روسی اظهار داشتند که پاتریوت‌های پدافند هوایی در جریان حملات اسرائیل به حالت تعلیق درآمده اند و این نشانه ای است از «فهم روسیه از ضروریات مهار گسترش ایران در سوریه» است. همزمان با کارزار رسانه ای علیه اسد، تحلیلگران این موضوع را به عنوان یک نشانه جدید توسط مسکو مبنی بر «تغییر برخی از قوانین مقابله با اوضاع در سوریه» می داننند. این را یک مفسر روسی در مصاحبه با «الشرق الاوسط» مطرح کرد. اما وی به نوبه خود هشدار داد که این «به این معنا نیست که کرملین تصمیم به جدایی از اسد گرفته‌است، بلکه در چارچوب بررسی و بازنگری تجربه قبلی و گذراندن مسیری برای پیشبرد حل و فصل سیاسی در سوریه که روسیه برای آغازش به آن نیاز دارد».  این مفسر بار دیگر هشدار داد که مسکو در حال حاضر مشغول کرونا است و این بدان معنی نیست که انتظار «چرخش‌ها و عقبگردهای سریع یا چشمگیر» در مواضع خود داشته باشیم.  در رابطه با حملات اخیر اسرائیل، یکی از مفسران در یک روزنامه روسی در نوشته‌ای جلب توجه کرد و گفت: «روسیه از اسرائیل چشم پوشی می‌کند و سوریه نیز همین کار را هم می‌کند؛ بنابراین می‌توان گفت: ایران از نظر فنی قادر به واکنش به اسرائیل است، اما چنین کاری را نیز انجام نمی‌دهد. همین دلایل برای همه وجود دارد: هیچ یک از طرف‌های درگیری نمی‌خواهند تا اسرائیل تمام منابع خود را وارد جنگ علیه ایران، سوریه و روسیه در خاک سوریه کند».