« الشعب یرید اسقاط النظام/ مردم سرنگونی نظام را می‌خواهند»... این شعار‌ صدها تظاهرکننده‌ای است که روز 4 نوامبر در « ساحة المشنقة/ میدان چوبه دار» در مقابل مقر حزب بعث سوریه در السویداء تجمع کردند . این اولین باری نیست که تظاهرات در السویداء، شهر با اکثریت دروزی در جنوب شرقی سوریه شعله‌ور می‌شود، اما مهم‌ترین نکته تکرار شعاری بود که پس از شهرت و شیوع آن در دوره «بهار عربی»، «بدنام» شد . در حقیقت مهم‌ترین اتفاق پس از آن روی داد، وقتی تظاهرکنندگان به ساختمان حزب هجوم بردند، بخش‌هایی از آن را به آتش کشیدند و تصویر بزرگ بشار اسد را که در جلوی ساختمان نصب شده بود، پاره کردند. با رسیدن نیروهای امنیتی رژیم به محل، خودروهای آنها محاصره و تعدادی از آنها به آتش کشیده شد. تظاهرکنندگان تصاویر بیشتری از اسد به خیابان آوردند، آنها را پاره و لگد کردند، در حالی که بزرگراه دمشق - السویداء بسته شد. به زودی تیراندازی آغاز شد و هرج و مرج به وجود آمد و دو نفر کشته و 18 نفر دیگر زخمی شدند . روز بعد، حالت آرامشی برقرار شد که با کمی تنش همراه بود. این روز خونین اما به مثابه یادآوری بود که قدرت رژیم اسد چقدر ضعیف است. در حالی که ده سال ترور بخش زیادی از سوریه را به حالت ترسی که قبل از قیام مسالمت آمیز در سال 2011 در آن حاکم بود، بازگرداند، تلاش بی امان رژیم برای بقا، این کشور را به دره‌ای عمیق سوق داده که بعید به نظر می‌رسد به این زودی‌ها از آن خارج شود . اعتراضات اخیر السویداء با طیفی از شکایت‌ها برانگیخته شد، که از قطعی مکرر برق و آب گرفته تا قیمت بالای سوخت و مواد غذایی، علاوه بر فساد گسترده و نرخ بالای جنایت را دربرمی‌گرفت. در حالی که به نظر می‌رسد رسانه‌های دولتی این خبر رسیده از السویداء را تایید کرده‌اند، اما اشاره‌ای به دلایل موجه آن اعتراضات نکردند و « اعضای مسلح قانون‌گریز» را مقصر خشونت دانستند . با توجه به اینکه بیش از 90 درصد مردم سوریه امروز زیر خط فقرند و روزانه حدود 12.5 میلیون نفر بدون غذای کافی زندگی می‌کنند، امروز تمایل مردم سوریه برای حضور در خیابان‌ها اصلاً تعجب‌آور نیست. علاوه بر این، سوریه به دلیل شیوع اخیر وبا که گفته می‌شود ده‌ها هزار نفر را در اکثر نقاط کشور مبتلا کرده، آسیب جدی دیده است . در عین حال، لیره سوریه در بحبوحه افزایش تورم که ارزش پول را در برابر یک دلار آمریکا به بیش از 6000 رسانده، به کاهش خود ادامه می‌دهد. متوسط ​​حقوق یک کارمند دولتی در دمشق امروز 20 دلار است، در حالی که هزینه تغذیه یک خانواده پنج نفره حدود 300 دلار. با گذشت 4 سال از پایان اوج درگیری‌های مسلحانه، بیش از 50 درصد زیرساخت‌های اساسی در سوریه همچنان ویران است. در عین حال، هزینه مورد انتظار بازسازی همچنان حداقل 500 میلیارد دلار است؛ رقمی خیالی که در واقعیت محقق نشده است . در همین حال، هرگونه امیدی که ممکن است از پیگیری دولت‌های منطقه برای عادی سازی روابط خود با رژیم اسد ناشی شده باشد، از بین رفته، زیرا « قانون سزار» آمریکا مانع سرمایه گذاری‌های اقتصادی شده و سرسختی و فساد رژیم هرگونه امیدی را برای همکاری مجدد ریشه کن می‌کند . در داخل سوریه، توانایی رژیم برای محافظت از مردمش در برابر فروپاشی اقتصادی و پیامدهای آن به دلیل ضعف عمیق اقتصادی و همچنین فساد رژیم مانع شده است. شایان ذکر است که بودجه سوریه برای سال 2023 بالغ بر 6.5 میلیارد دلار است که 30 درصد کمتر از دو سال قبل است. بر این اساس، یارانه برای مواد غذایی اساسی مانند آرد و گندم بیشتر کاهش می‌یابد، در حالی که به نظر می‌رسد هزینه سوخت همچنان در حال افزایش است . در عین حال، یکی از معدود بندهایی که از بودجه جدید در سوریه سود خواهد برد، داروهای مورد استفاده در جراحی پلاستیک است، نیازی که به نخبگان نزدیک به رژیم ارتباط دارد. و در حالی که نخبگان فاسد اطراف اسد به غنی سازی خود تا حد بی اندازه ادامه می‌دهند، مطمئناً رنج مردم سوریه با گذشت زمان بدتر می‌شود . در حالی که جامعه بین‌المللی در اوایل سال 2022 در بروکسل موافقت کرد که 6.5 میلیارد دلار برای تلاش‌های بشردوستانه در سراسر سوریه برای سال‌های 2022-2023- برابر با بودجه ملی کل سوریه- تخصیص دهد، رژیم فعالیت‌های قاچاق مواد مخدر خود را در سطح جهانی افزایش داده است . در سال 2021، کاپتاگون تولید شده در سوریه (ساخته شده در تاسیسات صنعتی در سراسر غرب سوریه که مدیریت و تأمین امنیت آنها با لشکر چهارم نخبه است و تا حدی توسط «حزب‌الله» تسهیل می‌شود) با ارزش بازار حداقل 20 تا 30 میلیارد دلار به خارج از کشور قاچاق شد . در حالی که کشورهای خلیج بازار اصلی مواد مخدر سوریه است، بازارهای جدیدی در شمال آفریقا، اردن، ترکیه و عراق در حال ظهور هستند. واضح است که این عمل مجرمانه در مقیاس بسیار وسیعی در حال گسترش است و جهان به تهدید متعاقب آن برای ثبات، امنیت بین‌المللی و سلامت عمومی توجه کافی ندارد. با این حال، مهمترین چیز این است که چنین رویه جنایتکارانه‌ای توهین دیگری به مردم سوریه است که تحت حاکمیت رژیمی که اکنون مواد مخدری به ارزش بیش از مجموع باندهای مکزیکی تولید می‌کند، همچنان در رنج هستند . بار دیگر، از طریق شواهد روشن، به جهان یادآوری می‌شود که بحران سوریه حل‌نشده باقی مانده است و علل ریشه‌ای و عوامل بی‌ثبات کننده عمیقاً ریشه‌دار هستند. در زمانی که تصور راه‌حل‌هایی برای این بحران دشوارتر از همیشه است، رها کردن رژیم و کنار گذاشتن تلاش‌ها برای دستیابی به یک راه‌حل جامع، تنها ضامن ادامه رنج و بی‌ثباتی طولانی‌مدت است .