Avrupalı liderler, Kasım 2018’de Avrupa Birliği (AB) ile İngiltere Başbakanı Theresa May arasında imzalanan Brexit Anlaşması üzerinde değişiklik yapılmaması şartıyla İngiltere’nin Brexit için yeni bir erteleme tarihi üzerinde çalışıyor. Anlaşma iki belgeden oluşuyor; biri ayrılmayı düzenleyen 585 sayfalık ayrılma anlaşması, diğeri ise İngiltere ile AB arasındaki gelecekteki ilişki hakkında olan 26 sayfalık siyasi bildiri. Anlaşmanın en önemli noktalarından biri, Brexit geçiş sürecinin 31 Aralık 2020de biteceği ve bu süreç içinde İngilizlerin AB kurallarını uygulaması ve bunlardan faydalanmasıdır. İngiltere, AB’ye mali katkılarını ödemeye devam etmek zorunda kalacak ancak kurumlarında temsil edilmeyecek veya kararlarına katılmayacak. Geçiş döneminin belirlenmesinin amacı, kaçınılmaz olarak ekonomiye zarar verecek ani bir kırılmayı önlemek, gelecekteki ilişkilerini müzakere etmek için Londra ve ABye zaman vermek ve ticaret anlaşması imzalamaktır. Geçiş süreci, bir kez iki tarafın da rızası ile 2022 yılının sonuna kadar uzatılabilir. Londra ve Brüksel arasındaki anlaşma, İngilterenin parçası olan Kuzey İrlanda ile AB üyesi İrlanda Cumhuriyeti arasında fiziki sınır olmaması için güvenlik ağı kurulmasını amaçlıyor. 1998 yılında imzalanan barış anlaşması, İrlanda Cumhuriyeti ve Kuzey İrlandanın ortak bir ekonomik pazarda yer alması ve sınırın iki tarafında serbest yaşamı, dolaşımı ve çalışmayı sağlamıştı. Geçiş döneminden sonra Avrupa pazarını korumak amacıyla AB ile İngiltere’yi kapsayan ‘birleşik gümrük bölgesi’ kuracak.  Bu bölgede, sanayi ve tarım mallarına kota veya gümrük vergileri uygulanmayacak. Kuzey İrlanda, özellikle sağlık standartlarıyla ilgili sınırlı sayıda ortak Avrupa pazar kurallarına bağlı kalmaya devam eden özel bir statüye sahip olacak. Güvenlik ağının uygulanması durumunda bu, tek taraflı olarak değil, İrlanda sınırındaki gümrük kontrolünü dışlayan başka bir ticari ilişki bulma zorunluluğu ile ortak bir kararla kaldırılacak. Anlaşmanın kilit noktalarından biri de İngilteredeki 3.2 milyon Avrupalıya, 27 AB ülkesinde ve 1.2 milyon İngiliz vatandaşına ülkede kalmaya, çalışmaya, okumaya ve sosyal yardım ve ailelerini getirme konusunda izin verilmesidir.