Lübnandaki devrim bizi bilmediğimiz veya alışık olmadığımız birçok özellik ile tanıştırdı. Bazı şehirlerde ve mahallelerde yoksulluk, sefalet ve hüzünlere kendi gözlerimizle şahit olduk. Tek odalı evler, ilaç bulamayan hasta aileler ve içerisinde sadece battaniye ve eski örtüler bulunan salonlar... Savaşın şiddetinin doruğa çıktığı dönemlerde dahi meydana gelmeyen sahnelere tanıklık ettik. Yemek artıkları bulma umuduyla çöp torbalarını karıştıran beyler ve hanımlar. Satıp para kazanmak için Hint fakirleri gibi içi boş plastik şişeler arayan gençler. Lübnan’daki devrim bizi çocuklarına bakamadığı için kendisini yakarak intihar eden babalar ve karnı aç anneler ile tanıştırdı. Fakat devrim aynı zamanda onur çağrısı yapan insanları da gün yüzüne çıkardı. Lübnan devriminde, politikacılara dalkavukluk yapmak yerine sokaklara çıkan, yolları süpüren, ücretsiz yemek dağıtan ve yasalara saygı duyan Lübnanlıların olduğu görüldü. Bunlar; meydanlarda başını dev sedir ağacı gibi havaya kaldıran, hırsızlık örtüleri, başarısızlık çukurları ve içi boş kibir kulelerinin arkasına saklanan politikacılar! Lübnanlılar geceleri meydanlarda geçirdi. Yetmiş gecedir meydanlardalar. İzzet, hakikat ve kardeşlik saatlerinde her şeyi bırakıp meydanlardaki yerlerini alıyorlar. Öte yandan politikacılar her türlü rezilliğe devam ediyorlar. Yok saymak, ayrımcılık ve ahlaksızca yalanlar... Ülke ise acı bir ekonomik abluka altında ve parasal durum sallantıda. Lübnanlıların hayırsever yanını bilmiyorduk. Onları sevgi, kardeşlik ve dayanışmadan uzak zannediyorduk. Ne var ki burjuva kadınların eylemcilere yemek götürdüklerine şahit olduk. Lübnanın en güzel kadınlarından bazılarının her sabah meydanları süpürüp yıkadığını gördük. Önceden bilmediğimiz gerçek Lübnanı tanıdık. MTV kanalının kameraları Trablusta bir ailenin yaşadığı çukur gibi bir evi kadrajına aldı. Bu sahne eminim ki katı siyasi körlük içerisinde olanlar tarafından umursanmadı. Endülüslü şair şu beyti sanki bu evi tarif etmek için yazmış: Bilmiyor musun ki bir yeri mesken edinmek iki büklüm olmaktır Acizlerin meskeni ise kabirlerdir Ekranlar bize böyle evleri ve şehitler meydanında fakirlerin, zenginlerin yanında oturduğu ziyafet sahnelerini yansıttı. Aynı şekilde ekranlar bayağı siyasetçilere mezhep haklarını soran omuz omuza vermiş insan kalabalıklarını bize gösterdi. Politikacılar hükümet kurma derdinde insanlar ise vatan derdinde. İki bakış açısı ve iki tutum arasında tam bir yabancılaşma; bir kısım vatan derdine düşmüş bir kısım ise dolarların derdinde.